Mijn onderkaak past in mijn bovenkaak. Ik heb maandag toestemming van Theo gekregen om contact op te nemen met Bob voor het inplannen van een consult voor operatie 2. Begin december bekijkt Bob de stand van mijn kaken en bepaalt hij of de slotjesbeugel nog verplaatst of aangepast moet worden voor de operatie. Na dat consult zal ik op een wachtlijst geplaatst worden voor de osteotomie. De moeilijkste fase van project X gaat dan echt van start. Het moment waar heel project X om draait; een brede goed aansluitende onderkaak. Operatie 2 zal mijn gelaat voorgoed veranderen. Het gezicht wat ik al 26 jaar bij mij draag zal een zachtere ronding krijgen en hopelijk zal er niets meer te zien zijn van de overbeet. Ik vind het super spannend om dadelijk te moeten leren eten en praten zoals ieder met een gezonde kaakstructuur dat doet.
Na de operatie zal ik naar schatting een week in het ziekenhuis moeten verblijven. Ik heb een hekel aan ziekenhuis. Bij de eerste beste kans die ik krijg ben ik daar weg. Het ruikt er te antibacterieel, het is er te steriel en als ik mijn slaapkamer had willen delen met jan en alleman dan had ik wel een ander beroep uitgekozen. Met elastieken pinnen ze de bovenkaak vast aan de onderkaak. Ik mag deze gedurende 6 tot 8 weken niet belasten. Dat betekent dat ik ongeveer 2 maanden mijn mond niet verder mag openen dan de grootte van een rietje. Van dat idee alleen al krijg ik het Spaans benauwd. Gelukkig leggen ze je plat met morfine, dan merk je tenminste echt niet meer het verschil tussen een nachtmerrie en de harde realiteit.
Angst is een superkracht. Bang zijn maakt ons scherper. Het gehoor beter en het zicht verder. Bij een voelbare dreiging horen versnelde hartkloppingen. Uit overlevingsdrang uiten we vluchtgedrag. Angst is een superkracht want door de extra adrenalinestoot ben ik inmiddels wel klaar om te vechten. Ik heb al lang genoeg gewacht. Aanvankelijk had Theo aangegeven dat ik in november al geopereerd had kunnen worden. Nu ik eerst een ziekenhuisconsult af moet wachten die pas in december plaats kan gaan vinden komen er weer extra maanden bij kijken. Als er van Bob nog iets veranderd moet worden aan de stand van mijn kaken alvorens de operatie levert dit nog meer vertraging op. Daarnaast is er ook nog die wachtlijst voor de operatie zelf.
Geduld, is niet weg gelegd voor een superheld. Superhelden willen actie zien, en die willen dat nu. Nu meteen. Niks geen geduld. Als je tegen een zebra zegt dat hij even geduld moet hebben met rennen terwijl er een troep leeuwen nadert dan is dat beest ook hartstikke dood daarna. Maar geen haast hoor Bob en Theo, terwijl jullie nog een potje klaverjassen met mijn gebit poets ik inmiddels mijn bokshandschoenen wel.