Beugelbekkie

De afgelopen week heb ik goed kunnen ervaren hoe gevoelig je tanden eigenlijk zijn. Na het plaatsen van de elastiekjes heb ik erg veel last gehad van een constante druk op mijn tanden. Het lukte in het begin niet om te kauwen zonder dat de tranen in mijn ogen stonden. Uiteindelijk na bijna 5 dagen lukte het mij om weer zachte dingen te eten. Na deze kleine overwinning heb ik vandaag de volgende tegenslag om weer mee aan de slag te gaan.

Ik heb mijn 8 donkerblauwe separatie vrienden zojuist moeten inruilen voor 1 nieuwe de Spin. De Spin is een hyraxbeugel die vastgeplakt zit met lijm op mijn gehemelte. Daarnaast klemt de spin zich vast door banden om mijn kiezen waar eerst de elastiekjes zaten. Voor de durfhals onder ons google het eens op Weet je zeker dat je hierop gaat klikken?! en op De elastiekjes zagen er beter uit. Ik ben nog steeds van mening dat foto’s op deze blog mensen niet aanmoedigen om verder te lezen. Het verhaal is al gruwelijk zat (ook voor mij) zonder de beeldende details. Maar ik snap de nieuwsgierigheid uiteraard ook wel. Beetje jammer dat mijn martelwerktuig-Spin 1 dag na Halloween geplaatst is. Het is een prachtding voor de horror liefhebber ;).

De Spin is de meest asociale vriend die ik ooit heb gehad. Noodgedwongen zit ik de komende tijd nog wel met hem opgescheept. Omdat de Spin vastgeplakt zit, zijn we ieder uur van de dag samen. Ik kan nergens heen zonder dat de Spin met mij mee gaat. Ondanks dat ik hem blijf vertellen dat ik al een verloofde heb, blijft hij mijn tong maar vastgrijpen met zijn 4 metalen poten. Het maakt me nog misselijker dan bij het maken van gebitsafdrukken. Ik geloof dat ik nog nooit zo lang en intensief heb getongzoend met wie dan ook.

Ik hang dan ook maar boven een bak, in de hoop dat mijn misselijkheid wat gaat zakken. Ik ben de kokhals- neigingen beu. Als ik stil zit en mijn tong laag genoeg houd voel ik de spin nog steeds drukken op mijn tong. De Spin geeft hetzelfde effect als een vinger diep achterin je keel steken.
Ik heb na het plaatsen geprobeerd om mijn spuug weg te slikken en wat te praten. Dit lukt niet zonder nieuwe ophoping van stress en braakneigingen. Gelukkig heb ik het geluk dat het dusver tot kokhalsen is gebleven en (nog) niet verder heeft doorzet.

Zoals ik al zei heb ik geprobeerd om te praten. Ook met de Theo medewerkster die de beugel aan het plaatsen was. Ze gaf mij een compliment over mijn oorbellen. Ik probeerde haar te vertellen dat ze van de “Krufwat” waren. Ik hoop maar dat ze heeft begrepen dat ik ze gekocht heb bij de Kruidvat. Alex heeft de hoop op een duidelijk antwoord maar opgegeven en mij een kladblok gegeven om mee te communiceren. De komende tijd zal ik moeten wennen aan klanken maken door mijn tong te drukken tegen de Spin in plaats van tegen mijn gehemelte. Om toch uiting te kunnen geven aan mijn gedachten en gevoelens heb ik nu de blog erbij gepakt om ze te omschrijven.

Hier zijn ze dan:

*HELLUP HELLUP als ik nu al niet kan praten hoe moet dit dan over 6 dagen na mijn operatie???!!!!*

*Daar gaan we weer, en dat terwijl ik net gewend was aan die stomme elastiekjes!!!*

*Ik heb dorst en honger maar geen zin om dadelijk alles uit te spugen dus negeer ik dat gevoel maar. Zucht*

*Hoe gaat eten überhaupt dadelijk aanvoelen?*

*OMG 7 november, wat komt dat ernstig dichtbij, en wat ben ik bang!*

*Net begonnen maar wanneer is het einde in zicht?*

*Alex moet dadelijk gewoon met een pin lopen hengelen in mijn mond, om die Spin aan te draaien. Hoe bizar is dat?*

* Hoe kan ik morgen werken met dat gevaarte in mijn mond?*

Wordt vervolgd……

Reacties

reacties