Reuzenrad

Met trillende handjes typ ik deze blog. Vandaag had ik een afspraak in het ziekenhuis. Althans eenmaal aangekomen bij de balie bleek deze afspraak zonder mijn weten gecanceld te zijn, en verschoven te zijn naar 11 januari 2018. Altijd fijn. Zeker als je van te voren nog erachter aan hebt gebeld omdat je geen afspraakbevestiging hebt ontvangen, maar je verzekerd wordt van dat de afspraak echt 1 december om 10:00  in de agenda staat hoor mevrouw de Graaf.

Schept niet veel vertrouwen in een operatie als het hier bij de balie zelf al mis gaat. Je vertrouwt toch op een wildvreemde die in je gezicht gaat snijden en fouten zijn daarbij nou eenmaal niet gepermitteerd.  Bob kan deze keer de operatie zelf niet uitvoeren, zijn collega Dr. Frankenstein neemt het roer van hem over vanwege een blessure die Bob heeft opgelopen. Alleen Dr. Frankenstein weet daar nog  niet vanaf en was vandaag ook afwezig. Maar 11 januari om 10:00 staat de afspraak echt in de agenda hoor mevrouw de Graaf.

Als je tegen een patiënt met hoog opgelopen zenuwen die een uur onderweg is geweest om überhaupt bij poli nummer 12 te komen zegt, dat ze het ruim een maand later nog eens mag proberen, tja dan kom je toch een iets minder aardige Nikki tegen. Ik laat mij toch niet zo maar afpoeieren. Gelukkig werd er door de geschrokken baliemedewerkster plots heel snel een plekje vrij gemaakt in de agenda van Bob vandaag om toch even naar mijn kaak te kijken.

Op de een of andere manier blijft project X een groot reuzenrad. Hoe dichterbij je bij de top lijkt te komen hoe harder de val naar beneden soms kan zijn. Ups and downs. Soms ben ik zo gelukkig en soms ben ik mijzelf zo intens aan het weg cijferen dat ik lijk te vervagen waar ik bij sta. Uit het niets kan ik zo overspoeld worden door verdriet, dat ik niet mocht blijven bestaan zoals ik was. Ik zie mijn gezicht veranderen en soms  vergeet ik hoeveel impact dat kan hebben ten goede maar ook ten slechte van mijn karakter. Soms vergeet ik mijzelf lief te hebben en leef ik liever voor anderen, en haal ik daar dan mijn gelukkige momenten vandaan.

Bob had erg slecht nieuws voor mij vandaag. Voor de kronen heb ik niet genoeg bot, om het schroefdraad van de implantaat te bevestigen.  Om het bot in mijn kaak te verdikken moeten ze een stuk bot uit mijn been snijden. Daarnaast is Bob ontevreden over hoeveel tandvlees ik nu laat zien als ik lach. Na de röntgenfoto grondig te hebben bestudeerd kwam hij tot de conclusie dat ze mijn bovenkaak moeten laten indalen (naar beneden trekken) daarnaast moet zowel de onderkaak als de bovenkaak een stuk roteren en kantelen. Bob hoopt dat door het kantelen van de onderkaak mijn kin niet apart gecorrigeerd hoeft te worden. Maar hij kan niet beloven dat alles in een operatie gaat lukken, en of mijn gezicht er mooier op gaat worden. Dat bekijken ze na de tweede operatie die naar verwachting 5 februari zal zijn. Het is weer een hoop nieuwe informatie die ik te verwerken heb.

Een tijd geleden heb ik erg last gehad van paniekaanvallen in mijn slaap. Ik werd wakker met het gevoel geen lucht meer te krijgen. Het was alsof ik onder stroom stond, vechtend voor zuurstof. Ik merk dat ik weer onrustiger slaap en last heb van nachtmerries omdat mijn onderbewustzijn soms sterk laat weten dat ik te veel gevoelens opkrop en wegstop. Dat mijn bovenkaak en onderkaak nu tegelijkertijd worden geopereerd betekend dat ik minstens twee nachten moet verblijven in het ziekenhuis. Van een goede vriend heb ik een nachtlampje gehad. Een eenhoorn die regenbooglicht geeft als spirit- animal om mijzelf eraan te blijven herinneren dat ik sterk genoeg ben om door te zetten. Een mooi cadeau om op mijn nachtkastje van te genieten tijdens mijn zware ziekenhuisnachten.

Reacties

reacties

4 gedachtes over “Reuzenrad”

  1. Lieve Nikki, inderdaad een heleboel informatie wat natuurlijk een impact heeft op je (ook ‘s nachts). Trots op je hoe je ondanks dit toch hoop blijft houden. We ❤️ You just the way you are don’t forget that.

  2. Je had vandaag al het één en ander verteld, maar zo zwart wit op papier is het toch wel wat anders. Wie A zegt moet ook B zeggen … het is niet anders. Ik wens je daarom echt toe dat je heerlijk kunt genieten van de komende feestdagen met vrienden en familie om je heen – even niet denken aan 2018 – en daarna sterkte voor het volgende traject. Ik bid voor je en wens je al het goede toe voor het nieuwe jaar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: