Waar het in mijn jeugd precies is mis gegaan met de ontwikkeling van mijn gebit vraag ik mij nog steeds af. Waarschijnlijk ergens rond te tijd van het wisselen. Ik mis gewoon twee volwassen kiezen! Ik ben nu op 26 jarige leeftijd nog trotse eigenaar van een melkkies (die ze binnenkort eruit gaan trekken). Op de plek waar volwassen kiezen hadden moeten groeien plaatsen ze na het genezen van de operatie(s) implantaten en kronen. Wie weet krijg ik als volwassene een zakcentje meer van de tandenfee als ik mijn laatste melkkies onder mijn kussen verstop. Mocht het mee zitten met het prijzengeld dan neem ik een kroon van goud, diamanten en parels. Maar dan voor op mijn hoofd. Ik vind wel dat ik die verdiend heb voor alle ellende die al voorbij is, maar ook voor alle ellende die nog komen gaat.
Vol verwachting klopt mijn hart. Niet voor de Sint, maar voor de kaakchirurg. Bob de bouwer laat mij hopelijk 1 december weten wanneer we aan operatie 2 beginnen. Het stomme is dat ik er echt naar uitkijk. Ik ben wel bang, maar niets weegt op tegen weer normaal kauwen, en in de spiegel kijken zonder geconfronteerd te worden met een beugel en die centenbak kin. Na mijn laatste bezoekje Theo ben ik opgescheept met een strak elastiek rondom het ijzerdraad. Het lijkt wel een stuk dik wit rubber. Ken je dat gevoel dat je in de stoel ligt bij de tandarts en ze in je tandvlees prikken met een soort vishaak op een stokje om te kijken of het ontstoken is? En je ze het liefst een mep zou willen verkopen omdat het echt een rot drukkend scherp gevoel is? Wel dat dames en heren voel ik nu de hele dag. Een strak, drukkend en scherp gevoel. Ik weet dat het wel weer over zal gaan na een tijdje. Immers raak je gewend aan de druk, maar op dit moment ben ik net een handgranaat. Ik sta serieus op ontploffen. Pas op instortingsgevaar! Betreed op eigen risico. Ik kan gewoon niet nadenken meer. Het is zo´n irriterende zeurende aanhoudende pijn. Het is gewoon afleidende constante druk, net als een puber die zijn of haar zin niet krijgt. Ik heb gewoon de aandacht en de ruimte niet voor overige prikkels. Ik heb hier mijn handen of liever gezegd mijn mond vol aan. Kennelijk heb ik last van hormotional feelings. Iets wat pas zou moeten komen opzetten bij vrouwen na de 50 jaar oud?!
