THEO is de afkorting voor The Orthodontist. Wel mijn orthodontist beweert dat ik geen verwijsbrief nodig heb, en mijn ziekenhuis beweert van wel. Weten jullie nog het kastje muur verhaal wat ik zou vervolgen? Wel hier is deel 2.
Het is altijd fijn als je terwijl je op je werk in de lunchpauze zit, 30 minuten frisse lucht vaarwel kan kussen voor 5 telefoongesprekken die enkel leiden tot meer frustratie.
Tante Truus van de balie bij het ziekenhuis weet niet af van mijn bestaan. Ik geef haar aan dat ik 7 november geopereerd zou worden en dat ik nog steeds niet ben teruggebeld door de assistente van Bob. “Ik heb geen idee waarom ik uw afspraak niet kan vinden, het lijkt erop dat er iets is misgegaan”. Tja tot die conclusie was ik natuurlijk zelf ook al gekomen.
Mijn tactiek tot 100 tellen vergt zich tot het uiterste maar ik weet mijn toon te herstellen. “Vreemd dat u mijn operatie niet terug kan vinden in uw systeem, kunt u wel de door mij gemaakte afspraak zien staan voor het eerste consult?’ “Mevrouw de Graaf, uw eerste consult afspraak zie ik staan maar zonder een verwijsbrief van uw orthodontist kunnen wij niets voor u betekenen”. “Wel mijn orthodontist geeft aan dat ik die niet nodig heb omdat de kaakchirurg mij persoonlijk te woord heeft gestaan en van de zaak af weet”. “Mevrouw de Graaf weet u wellicht welke kaakchirurg u gesproken heeft die de operatie voor u heeft ingepland?”
Natuurlijk weet ik dat niet, ik noem hem al weken Bob. Ik ben hier niet om de dingen persoonlijk te maken maar heb flinke moeite om Truus niet even flink te vertellen dat ik weinig vertrouwen over heb in de hele mikmak omtrent project X. Ik bedoel maar als het al mis gaat bij afspraak 1 hoe kan Truus me dan verzekeren dat ik dadelijk niet de operatie uitkom met een geamputeerde neus? Met mijn denkende woorden ingeslikt vertel ik Truus dat ik dan maar weer contact op zal nemen met Theo om na te gaan wie mijn kaakchirurg is. (Ik wil mij niet verloochenen aan privacy schending dus zal Bob in mijn blogs gewoon bestempeld blijven als Bob en mijn orthodontist als Theo).
“Goedemorgen met Theo”. “Hallo Theo! Hier Nikki de Graaf. Ik bel nog even terug over de verwijsbrief die ik volgens jullie niet nodig heb want het ziekenhuis denkt hier helaas anders over. Zouden jullie mij wellicht kunnen vertellen hoe de kaakchirurg heet die ik gesproken heb?” “Mevrouw er zijn hier bij Theo meerdere kaakchirurgen aangesloten”. Ik vraag Miep of zij wellicht toch kan achterhalen wie dat was. “Moment geduld alstublieft” Na een hoop gekraak, kom ik mede dankzij Miep achter de naam van de chirurg. Ik bedank haar en bel het ziekenhuis nog eens terug. Tante Truus laat een belnotitie achter voor Bob want ze snapt zelf ook niet, welke afspraken er zijn gemaakt omtrent de operatie en de verwijsbrief.
Met mijn werkdossiers in de handen geklemd loop ik terug naar mijn werkplek. De behandelde dossiers gooi ik onderweg in de afgesloten bak oud papier. Omdat het om persoonlijke dossiers gaat is deze bak afgesloten in verband met de privacy.
Aan mijn bureau zittend merk ik een voicemail bericht op van Miep. Miep is erachter gekomen dat het nog fouter dan fout is gegaan dan ik al dacht. Of ik haar even terug zou willen bellen.
Beteuterd kijk ik naar mijn dossiers, hoe moeten deze nou nog afkomen vandaag? Mijn ogen glijden over de namen op het dossier. Vloekend loop ik terug naar de afgesloten bak. Ik heb de onbehandelde dossiers weggegooid en de behandelde meegenomen!! Kan er ook nog wel bij. Eerst Miep terugbellen.
Miep geeft aan dat ze mijn goedkeuringsbrief van Ditzo niet hebben ontvangen. Normaliter is het zo dat pas na ontvangst van deze brief het ziekenhuis contact opneemt voor een afspraak. Drie weken voor de operatie zou Theo een spin moeten plaatsen zodat Bob daar verder aan kan knutselen tijdens de operatie. Ook zou ik voor de operatie eerst een gesprek gehad moeten hebben met de psycholoog. Miep stelt daarom voor om Bob te mailen zodat er gekeken kan worden hoe we vanaf hier verder gaan, en of 7 november dan nog wel haalbaar is. Ik bedank Miep voor de informatie. In de tussentijd heb ik Alex al gevraagd om bij Miep het theekransje verder voort te zetten en een kopie van de goedkeuring van Ditzo in te leveren. Van Alex begreep ik dat Miep alles op alles gaat zetten om dit recht te trekken. Miep snapt ten minste wel hoe klantvriendelijkheid werkt en hoe ik mij voel in tegenstelling tot tante Truus. Echter heb ik van zowel het ziekenhuis als van Theo de rest van de dag niets meer vernomen. Ik hoop zo dat mijn operatie niet uitgesteld hoeft te worden.
En de dossiers? Dat is gelukkig wel helemaal goed afgelopen. Tot mezelf komend bedacht ik mij plots dat ik deze voor mijn pauze al af had gemaakt en had ingeleverd ter controle. Eind goed al goed?
Wat kan je toch heerlijk schrijven! Ik zat er helemaal in Nikki!
Lieverd, probeer uit elke nadeel een voordeel te vinden, (makkelijk gezegd dan gedaan uiteraard) ik duim voor je!
????