De Wortelkanaalbehandeling

Enkele maanden geleden had ik erg veel last van de linkerzijde van mijn mond. Op mijn tandvlees zat een soort blaar en ik dacht dat er wellicht nog een hechting was blijven steken. Na een afspraak bij de kaakchirurg kreeg ik te horen dat de brackets van mijn beugel drukken op het litteken waar de inkeping is gemaakt voor de kaakoperatie. Omdat ik op mijn linkerzijde slaap zou het wondje niet goed genezen. Op de foto was verder niks te zien. Ik voelde mij dus een grote aansteller ondanks de heftige pijn. Een week geleden was ik bij de tandarts. De tandarts schrok van mijn blaar en verwees mij door naar de parodontologie. De parodontologie maakte wat foto´s, en testte de zenuwen van mijn kies uit met een warmte en kou test en de uitslag bleek niet goed te zijn. Ik voelde niets.

De blaar bleek een fistel te zijn. Een ophoping van smerige bacteriën. Zo eentje waarvan mijn tandwortel dacht ik sterf nog liever dan hier een moment langer door te moeten brengen.  Mijn wortel bleek de pijp uit te zijn gegaan, morsdood. De oplossing een wortelkanaalbehandeling om alles weer schoon te spoelen. Man wat een ellende. Ik krijg mijn mond nog steeds niet wijd open. Ik kreeg daarom een soort deurstopper in mijn mond gepropt om alles een beetje op te rekken en open te houden.  De parodontoloog zuchtte diep omdat hij er alsnog niet goed genoeg bij kon. Voor hem was ik een soort voer je werk uit, maar dan nu in miniatuur versie uitdaging. Twee uur lang heb ik creperend met immense kaakkramp gezweet in een tandartsstoel. Wensend dat het snel over zou zijn. Terwijl hij met een microscoop en werktuigen boven mij hing vloekend in de hoop dat het hem zou lukken.

Voor een wortelkanaalbehandeling krijg je twee prikken in je tandvlees waar je, je lekker suf van gaat voelen. Ook krijg je een beschermende doorschijnende plastic bril op gezet tegen mogelijke spetters of uitstekende scherpe objecten. Daarnaast bouwen ze om de gewonde tand (in mijn geval mijn achterste kies linkerzijde) een kampeerterrein. Met een paar haringen en een rubberen lapje, kampeert je kies in een tentje afgescheiden van de gezonde tanden. Wat ze daarna doen weet ik niet, want ik was hard aan het denken aan een aflevering van Mr. Bean die speelt met de knoppen van de tandartsstoel. Omhoog en naar beneden, naar voor, naar achter, van links naar rechts. Ik denk dat op dit moment de verdoving zijn werk begon te doen.

Al met al is het gelukt, en vind ik mijzelf nu zielig. Ik zit met een glas opgeloste ibuprofen van 600 milligram kansloze series te kijken in de hoop dat de pijn niet erger wordt.

Theo zegt dat hij denkt nog twee afspraken nodig te hebben voor de beugel. Daarna kunnen we gaan kijken hoe het zit met de implantaten. Hij denkt dat ik al met al nog een half jaar moet beugelen voordat ik eindelijk verlost ben.

Mijn boek is inmiddels zo goed als af. Het is enkel lastig om een vormgever te vinden die geen vermogen vraagt om de inhoud van het boek mooi eruit te laten zien. Mocht het toch niet lukken om het boek te laten drukken dan maken we er gewoon een e-book van.

Reacties

reacties