Ik ben Nikki ik ben inmiddels 27 jaar oud en bijna aan het einde gekomen van mijn project X. Ik ga er niet om liegen maar ik ben veranderd. Als ik gaap dan kraken mijn kaken en heb ik soms een pijnscheut in mijn oren. Een souvenir die ik graag betaal voor mijn tandpasta-glimlach. Ik heb een ander gezicht gekregen. Dat was in het begin schrikken want het voelde niet als mezelf. Inmiddels ben ik er aan gewend geraakt en zelfs heel erg trots op. De zijkant van mijn profiel is volledig veranderd. Omdat mijn kaak nu goed staat en de overbeet is verdwenen heb ik een prachtige kin gekregen. Mijn tanden staan zo recht dat de toren van Pisa er nog jaloers op zou worden.Verder heb ik geen pijn meer en gaat het eten weer wonderbaarlijk als vanouds!
Niet alleen qua uiterlijk hebben twee kaakoperaties mij veranderd. Ook mijn karakter is veranderd. Door het hele traject durfde ik niet meer te lachen. Ik vond al dat geharrewar in mijn mond met diverse beugels, elastiekjes, en die verschrikkelijke spleet tussen mijn voortanden die drie maanden ontzettend zichtbaar was zo’n verschrikking dat ik mijn lippen stijf op elkaar geklemd hield. Een groot minpunt voor mijzelf want hiervoor was ik een stuk zelfverzekerder.
Wat wel ten positieve is veranderd qua innerlijk is mijn doorzettingsvermogen en angst voor het onbekende. Ik besef mij plots dat wat er ook gebeurd dat alles oké is. Ik heb geleerd dat je soms de controle los moet laten om de controle juist te behouden. Ik heb geen angst voor de angst meer. Ik heb leren loslaten en durf plots risico´s te nemen en niet altijd voor de zekerheid te kiezen. Dankzij project X heb ik mijn baan opgezegd bij de belastingdienst en ben ik gaan werken als vrijwillige theaterdocente op een zorgboerderij voor mensen met een beperking. Door die opgedane ervaring kreeg ik al snel een betaalde baan bij het Leger des Heils als begeleider vrijetijdsbesteding. Ik doe eindelijk wat ik echt leuk vind. Andere mensen helpen vooruit te komen en weer te laten lachen. En dat voelt goed.
Nu Theo mij heeft beloofd dat we 14 januari 2019 een planning gaan maken voor wanneer de beugel eruit mag weet ik dat ik die zelfverzekerdheid ook wel weer terug krijg. Zodra die beugel eruit is heb ik eindelijk die glimlach waar ik mijn hele jeugd al naar uitkeek. Theo gaat dus 14 januari een planning maken wanneer de beugel eruit mag omdat mijn kiezen nu goed op elkaar passen, mijn tandbogen goed zijn gevormd en mijn tanden recht staan. Ik snapte eerst er niets van waarom er dan een planning gemaakt moet worden voordat de beugel eruit kan. Inmiddels begrijp ik dat zodra de slotjesbeugel eruit gaat er een nieuwe replica nodig is van mijn huidige gebit. Aan de hand van de replica gaat Theo bepalen of ik een spalkje krijg achter mijn tanden om de boel recht te houden. Daarnaast zal er hoogstwaarschijnlijk een nachtbeugel worden gemaakt zodat mijn tanden niet stiekem gaan terugschuiven naar de oude stand. Theo noemt dit de retentieperiode. Omdat tanden je hele leven blijven bewegen kom je dus eigenlijk nooit meer echt van je beugel al. Iets moet ervoor zorgen dat je tanden mooi blijven staan. Als de slotjesbeugel eruit is wordt er een retainer gemaakt. Dit is een soort plastic gebitje wat je over je tanden heen schuift en die je de eerste periode nog nacht en dag moet dragen. Er wordt een planning gemaakt om de retentieperiode langzaam af te bouwen maar de kans dat je de rest van je leven een nachtbeugel nodig blijft hebben zit er voor mij dik in.
24 januari krijg ik mijn implantaten. Dat vind ik best spannend maar inmiddels weet ik dat ik dat wel overleef. Mijn lange rit is hiermee ten einde gekomen dus hierbij stopt ook mijn verhaal. Op deze blog zal ik nog een update plaatsen van hoe het voelt om implantaten te laten zetten en hoe het afloopt met de retentieperiode. Ik hoop dat mijn verhaal je een inzicht hebt gegeven in het leven van een kaakoperatie patiënte. Mocht je toch nog met vragen achterblijven kan je middels de blog contact met mij opnemen. Rest mij nog een ding met een grote grijns als afscheid tegen mijn project X te zeggen. Je plaagt mij niet langer. I feel fabulous bye!
Een gedachte over “Ik ben Nikki”