Gister heb ik de laatste stap gezet in mijn project X. Je zou denken dat na twee kaakoperaties de implantaten zetten appeltje eitje zou moeten zijn. Eigenlijk is dat het ook. Maar toch zat ik gister rillend en trillend met verse zenuwen in de stoel bij dokter Frankenstein. Ik kreeg 5 verdovende prikken in mijn tandvlees. Daarna moest ik nog twee paracetamol slikken, maar door de verdoving voelde ik mijn lippen en tong niet meer waardoor dit een erg lastige opgave bleek. Alsof je eerst droge crackers eet en daarna een ballon moet opblazen zeg maar. De prikken zelf gaven even een scherpe vervelende pijn. Van het zetten van de implantaten voelde ik slechts een harde druk op mijn onderkaak en de trillingen van de boor. Het is mij sterk mee gevallen. Zelfs het trekken van de kies en het zetten van de hechtingen voelde ik haast niet.
Dokter Frankenstein legde mij stap voor stap uit wat ze aan het doen was. Eerst moest ze het tandvlees bloot leggen en wegschrappen totdat ze op het kaakbot stuitte. In het kaakbot werd vier tot vijf keer geboord. Eerst met een dunne boor zodat er een klein gaatje in mijn bot ontstond en daarna met een diepere boor zodat de implantaat zelf goed zou passen. De implantaat is een soort schroefje waar later de kroon op wordt gezet. De tandarts maakt de kronen. De implantaat wordt vastgeschroefd in het kaakbot. Er is een soort roze kapje op geplaatst zodat het tandvlees er niet over heen kan groeien tijdens het herstel. Met paarse hechtingen is de wond afgesloten. Over twee weken mogen de hechtingen eruit. Ik heb antibiotica gekregen, ibuprofen bruistabletten en een hoge dosering paracetamol voor thuis. Omdat ik de implantaten nog niet mag poetsen heb ik weer een mondspoelmiddel gekregen. De rest van mijn gebit mag ik wel gewoon poetsen maar door de zwelling gaat dit wat lastiger dan normaal.
Ik wilde er graag in een keer van af zijn dus heb ik direct de twee implantaten laten plaatsen. Dokter Frankenstein raadde dit eigenlijk af omdat je de implantaten niet mag belasten. Als ik ze een voor een had laten plaatsen dan had ik of mijn linkerkant of mijn rechterkant vrij gehad om nog wat te kunnen kauwen. Maar aangezien ik expert ben in vloeibaar eten en het einde zo in zicht is nu, had ik geen zin om twee keer met zenuwen meer te zitten. Ik heb er geen spijt van. De pijn is goed vol te houden. Over twee maanden mag ik de implantaten weer wat belasten met zacht gemalen voedsel, en langzaam het kauwen weer oppakken. Het is weer even afzien maar het is ook aftellen tot 26 februari. Dan mag de slotjesbeugel er eindelijk uit en kan ik vast mijn beugelvrije glimlach bewonderen!