Het is vrijdag 12 januari 2018. De gipsen replica’s van mijn gebit liggen netjes begraven in hun kistje. Ik ga ze vandaag inleveren bij dokter Frankenstein. Aan de hand van de replica’s gaat zij mijn nieuwe gezicht aanmeten. Voor de gelegenheid heb ik een zwart jurkje aangetrokken. Het voelt toch wel een beetje als een afscheid. De begrafenis van mijn oude zelf.
Ik ben gewapend met een vragenlijstje na Bob’s laatste consult. Bob wilde graag aan mijn extreme make-over beginnen om de misvorming van mijn gezicht op te lossen. Mijn bovenkaak moest los worden gehaald en worden gekanteld omdat deze 2 millimeter te kort is. Mijn onderkaak moest ook worden gekanteld om zo weer in evenwicht te staan met mijn bovenkaak. Er moest een stuk bot uit mijn been worden gehaald om de verlenging van de onderkaak mogelijk te maken en mijn kin zou gecorrigeerd worden tijdens een derde operatie. Daarnaast raadde Bob mij een neuscorrectie aan omdat hij dacht dat ik mijn neus ooit gebroken had. Uit de röntgenfoto’s bleek dat het botje in mijn neus wat scheef stond. Als hij zou gaan schuiven met de bovenkaak zou mijn neus mee verplaatsen.
Dokter Frankensteins spreekuur loopt gigantisch uit. Als ik haar ontmoet snap ik direct waarom. Dokter Frankenstein is een enthousiaste vrouw die graag babbelt. Ik krijg er geen speld tussen. Ze legt uit dat zij de behandeling overneemt van Bob vanwege zijn blessure. Hij gaat haar wel assisteren tijdens de operatie (dat is ook wel zo gezellig tijdens het opereren volgens haar) maar zij is de kapitein op het schip die de beslissingen maakt. Begerig verteld ze mij dat ze zin heeft in de operatie. Ze heeft al wat berekeningen gemaakt met de 3D modellen en kijkt alsof ze zojuist de hoofdprijs heeft gewonnen. Voor haar ben ik een uitdagende witte bonen in tomatensaus puzzel. Het oplossen van ingewikkelde puzzels is echt haar vak, hier ligt haar passie. Uit de modellen blijkt dat het esthetisch mooier is om mijn bovenkaak weer los te halen, maar medisch gezien is dit niet nodig. Dokter Frankenstein geeft aan dat ik zelf mag kiezen. Medisch gezien zijn mijn klachten opgelost door het breken en verlengen van de onderkaak. Als ik enkel voor die ingreep kies dan kan mijn kin in dezelfde operatie gecorrigeerd worden. Daarnaast kan het stukje bot uit mijn kin dat overblijft worden gebruikt om het kaakbot te verdikken, er is dan geen stuk bot uit mijn been meer nodig.
Stiekem ben ik wel opgelucht, mijn keus is snel gemaakt. Niemand is perfect en ik kies liever voor gezond zijn dan voor een plastic Barbie look. Waar ik bij Bob het gevoel kreeg dat project X zijn levenswerk was, krijg ik bij dokter Frankenstein het gevoel dat het mijn traject is. Dokter Frankenstein heeft het ook niet over een misvorming maar over een vouw in mijn kin die dankzij de operatie glad gestreken gaat worden. Zij geeft wel aan dat als ik enkel voor het medische aspect kies ik later niet meer terug kan krabbelen om alsnog mijn bovenkaak naar beneden te laten dalen. Maar zij drukt mij ook op het hart dat er niets mis is met mijn gezicht zoals het nu is, en helemaal achter mijn keus staat. Ik mag deze vrouw met haar vrolijk gekleurde sokken wel.
Ik heb Bob en zijn gruwelijke renovatieplannen altijd aangenomen als waarheid, en het maakte mij diep ongelukkig. Ik kon niet meer tevreden zijn met mijn gezicht omdat mij keer op keer werd benadrukt dat er van alles mis mee was. Ik heb bij dokter Frankenstein mijzelf weer hervonden en ik durf weer blij te zijn met wie ik ben en hoe ik eruit zie. Ik ben heel nieuwsgierig naar hoe het gaat zijn om dadelijk te lachen en een recht gebit te zien die op elkaar past. Ik denk dat ik daarna pas echt ga beseffen hoe het voelt om echt te kunnen kauwen en wat ik al die tijd gemist heb.
Er moeten nog een aantal dingen gebeuren alvorens de operatie. Het staaldraad past weer in mijn beugel. Dus 5 februari 2018 kan de operatie door gaan. Op 2 februari 2018 plaats Theo een soort stellage die ze hoeken noemen waaraan de elastieken na de operatie worden bevestigd om de kaken op elkaar te houden. Er is mij aangeraden om die dag vast mijn ziekteverlof op te nemen omdat het erg wennen kan zijn, met die nieuwe scherpe dingen in mijn mond. Vanaf die dag zal vast eten niet meer mogelijk zijn. Ook moet ik nog op gesprek met een verpleegkundige over mijn opname en zal de anesthesist mij wegen, mijn lengte bepalen en bloed afnemen. Deze gegevens hebben ze nodig om te bepalen hoeveel narcosestofjes ik nodig heb om mij onder zeil te houden. Daarnaast wil het ziekenhuis de zekerheid hebben dat mijn vitale functies werken en dat ik lichamelijk de operatie aan kan. Ik weet dat dit geen probleem moet zijn omdat dit simpelweg ook niet het geval was na mijn eerste operatie. Nog twee weken en dan ben ik verlost van de operaties! Dan hoef ik er niet meer tegen aan te hikken. Ik ben zenuwachtig maar ik heb er ook zin in. Mijn tandpasta glimlach komt steeds meer in zicht.
Wauw. Ik kwam vandaag pas toe aan het lezen van deze laatste blog. Wat moet dat een opluchting zijn. Nog steeds een operatie maar een stuk minder ‘groots’ dan eerst gedacht… ben blij voor je.
En zo komt toch het einde in zicht 🙂
Ноі Еѕthеr. Іk bеn mеgа орgеluсht, оndаnkѕ dаt dе ореrаtіе nu wеl hееl dісhtbіј kоmt hеb іk еr ооk vеrtrоuwеn іn. Іk hоор dаt јоuw mоеdеr іnmіddеlѕ gеnоеg hеrѕtеld іѕ оm wееr nааr huіѕ tе mоgеn. Lіеfѕ Nіkkі
Hallo Nikki,
Allemaal heel herkenbaar wat ik lees. Ook bij mij was destijds sprake van een operatie aan boven en onderkaak, maar gelukkig bleek later dat als alleen de onderkaak werd verzet met een correctie van mijn kin, de bovenkant met rust kon worden gelaten. Ik begrijp dus precies hoe opgelucht je na zo’n ontdekking kunt zijn.
Overigens is het misschien wel mogelijk om met de beugeldraad met extra haakjes nog gewoon te eten. Ik heb tot de avond voor de operatie normaal kunnen eten en genoten van allerlei lekkers. Dus wellicht is je dat ook gegund. Wel heb ik natuurlijk de avond ervoor extra goed gepoetst, want dat lukt de eerste tijd na de operatie echt niet meer.
Veel succes met alle voorbereidingen voor de operatie en veel sterkte voor de dag zelf en de tijd erna.
Hallo Monique!
Welkom op mijn blog en ontzettend bedankt voor jouw reactie.
Op 7 november hebben ze mijn bovenkaak verbreed dus ik was inderdaad zo blij dat deze nu kan worden beschouwd als klaar (op de slotjesbeugel na dan). Wat fijn dat je tot aan de operatie lekker hebt kunnen eten. Ik geniet nu nog even zoveel mogelijk van vast voedsel haha. Ik zie ontzettend op tegen niet goed kunnen poetsen daarom heb ik een mega voorraad Smintjes ingeslagen om een beetje een fris gevoel te blijven houden. Mag ik je de brutale vraag stellen of jij blijer bent nu na de operatie met jouw glimlach?
Liefs Nikki.
Hallo Nikki,
Dat is geen brutale vraag hoor
Destijds was ik niet zo blij met mijn lach. Op heel veel foto’s zag ik die hazentandjes. Dus daarom heb ik uiteindelijk de stap naar de orthodontist gewaagd.
Dat er daarna ook een operatie moest plaatsvinden had ik niet echt meegerekend. Maar op advies van de professionals heb ik dit stap ook gezet.
Ik ben echt blij dat ik het gedurfd heb. Niet alleen geen hazentandjes meer als ik lach, maar mijn profiel vind ik ook veel mooier geworden. Daar was ik voorheen nooit echt trots op, maar ik had er nooit bij stilgestaan dat daar ook veranderingen aangebracht konden worden.
Ik heb nu meer zelfvertrouwen daardoor gekregen, en ik ben nu heel vaak blij als ik foto’s van mijzelf zie. Vroeger vond ik ze wel ok, maar nu vind ik dat ik er leuk uitzie. Ja, ik zeg dat van mezelf, zelfvertrouwen hè.
Wellicht heb je al voor-en na foto’s van mij gevonden bij je zoektocht naar informatie op het wereldwijde web. Een deel van mijn verhaal heb ik gepost op het forum wat gekoppeld is aan het blog van Cindy van de Moosdijk.
Groetjes Monique
Hoi Monique,
Ik had de blog van Cindy zeker al gevonden. Gaaf dat haar verhaal zoveel mensen zo inspireert. Ik heb wat beter gezocht en jouw voor en na foto´s nu gezien. Wat een mooie vrouw ben je en was je al! Als ik nu die foto´s van mijzelf zie die ze bij de ortho hebben gemaakt dan mogen ze die ritueel verbranden haha want die zijn echt te lelijk voor op het web :P. Wat heerlijk dat je zo fijn in je vel zit, dat mag ook zeker met zo´n prachtige glimlach waar je hard voor hebt gewerkt. Ik hoop na 5 februari ook blijer te zijn met mijn profiel, mijn ingedeukte kinnetje ben ik inmiddels spuugzat 🙂 Bedankt voor het delen van jouw verhaal en voor jouw reactie. Zo fijn als mensen begrijpen wat je doormaakt. Liefs, Nikki.