Nachten kunnen eenzaam zijn wanneer je ronddoolt met pijn. De regen valt troostend als een vriend op het raam. De wereld slaapt. De straten zijn leeg op een verdwaalde auto die voorbij rijdt na.
Zo gaat het al een paar nachten. Ik heb last van insomnia. Ik heb moeite met in slaap vallen s´avonds waardoor ik overdag een wandelende zombie ben. De pijn houdt mij wakker. Ook mis ik liggen op mijn zij. Op de een of andere manier heb ik last van nachtmerries wanneer ik rechtop zittend op mijn rug liggend slaap.
Ik heb vandaag mijn kin pleisters verwijderd. Ik had een waas van witte tape rondom mijn mond, kin en hals. Het is carnaval maar ik was het zat om mijn dagen en nachten als Hannibal Lecter door te brengen. Daarnaast was ik ook heel erg nieuwsgierig naar wat er nog van mijzelf verpakt zat onder het tape.
Uiteraard was wachten tot maandag de verstandige keuze geweest. Maar kom op ik zie ik er verstandig uit? Daar ben ik te eigenwijs voor. Dokter Frankenstein gaat maandag de hechtingen verwijderen en had met alle liefde dan ook het masker eraf gehaald. Toch kon ik niet meer wachten. Nieuwsgierigheid won van verstandigheid. Daarnaast begon mijn hele gezicht te voelen als een vastgeplakte sticker. De vijfde dag na de operatie mocht ik van haar ook zelf proberen het tape door te knippen en eraf te peuteren. Dus dat heb ik gedaan.
Het was doodeng. Ik wist niet wat ik zou aantreffen onder het masker. Ik wist niet hoe ik het tape eraf zou moeten halen zonder mijzelf meer te pijnigen. Ik heb onder de douche het masker zoveel mogelijk proberen los te weken. Toen heb ik een nagelschaartje gepakt en een spiegel. Stukje voor stukje heb ik geknipt en gepeuterd. Ik heb er uren over gedaan. Het tape ging op sommige plekken wel soepel los, maar de lijm eronder bleef goed plakken aan mijn gezicht. Uiteindelijk heb ik met wat aceton en een zacht washandje de laatste resten grotendeels weg gekregen. Sommige delen zoals rondom de hechtingen heb ik maar genegeerd. Ik wilde daar zo min mogelijk druk op uit oefenen.
De hechtingen zien er raar uit. Ze zitten grotendeels in mijn mond. Een deel zit in mijn wangen. Dokter Frankenstein heeft twee kleine sneetjes gemaakt in mijn linker en rechterwang om schroefjes te kunnen plaatsen. De hechtingen zien eruit als een setje dikke zwarte baardharen die groeien uit mijn wang. Ik heb er twee kleine huidkleurige pleistertjes over geplakt.
Mijn hele nek en hals zijn groengeel uitgeslagen. Recht onder mijn kin loopt een paarsrode bloeduitstorting. Mijn wangen zijn dik en mijn lippen zijn gezwollen. Naast het gevoel dat ik kwijt ben in mijn linker-lip, voelt mijn kin aan als een kipfilet. Mijn vingers voelen dat het vlezig is maar mijn kin voelt mijn vingertoppen niet. “It rubs the lotion on its skin or else it gets the hose again”. Bedankt Buffalo Bill. Ik krijg er de rillingen van, alsof ik gevilde huid heb zitten op mijn kin wat niet van mij af lijkt te komen.
Ik moest heel hard huilen toen de kin pleister eenmaal verwijderd was. Van spanning maar ook omdat mijn nieuwe gezicht zo wennen was. Ik heb een mooie kin. Eentje om trots op te zijn. De diepe kuil die erin zat en erger zichtbaar was geworden na de eerste operatie is weg. Mijn profiel ziet er zachter uit. Mijn overbeet is verdwenen. Mijn kaken staan goed. Mijn medische probleem maar ook mijn onzekerheid is weg. Ondanks mijn nu nog plofkip wangen ben ik gelukkig. De pijn is verschrikkelijk maar ik zie nu waarvoor ik het allemaal doe. Ik ga hier de rest van mijn leven profijt van hebben. Geen slijtende kaakgewrichten meer, geen problemen met ademhalen in de nachten, goed kunnen kauwen en een tandpasta glimlach. Wat wil een mens nog meer (behalve een goede nachtrust zo af en toe?)
Schrijf het allemaal maar lekker van je af. (Stiekem ook leuk voor mij.)
Ik ben blij dat je al een beetje kunt genieten van het eindresultaat, dan weet je tenminste waar je het allemaal voor doet.
Sterkte! XXX
Hoi hoi, ik had je aardig voorzien in wat leesvoer dacht ik zo 😛 Maar ik vermoed dat er nog wel wat blogjes in de toekomst liggen haha. Al weer wat gewend op kantoor? xxx
Yep, ben elke keer nieuwsgierig of er weer wat nieuws op je blog staat. Je verhaal of een reactie op mijn mail … leuke manier om te communiceren 🙂
Gelukkig kom ik langzamerhand weer in mijn ritme, thuis en op het werk. Hoorde dat we binnenkort weer een ander project gaan oppakken, dus even kijken wat de toekomst brengt …
Oehh spannend , niet veel van het reguliere werk meer dus?
Ik vind het ook een leuke manier van communicatie, altijd spannend of er nieuwe berichtjes zijn haha.
Ноі Nіkkі, іk bеdасht mе nеt dаt је bеgіn fеb wееr ееn ореrаtіе hаd ѕtааn. Аllеѕ іѕ еrg hеrkеnbааr hеt ѕlареn, hеt еtеn еtс. Је bеnt gоеd bеzіg есht ееn tорреrtје! Vооr dе ѕоер еn ѕmооthіеѕ kun је bеtеr ееn mіlkѕhаkе rіеtје gеbruіkеn. Іk vоnd drіnkеn uіt ееn dіk rіеtје gеmаkkеlіјkеr еn gіng wаt ѕnеllеr.
Hey Vreni je berichtje was bij de spam terecht gekomen dus lees je tip nu pas 🙁 Maar dat ga ik zeker proberen dank je wel! Hoe lang duurde het bij jou voordat de zwelling was verdwenen? En slaap jij inmiddels wel weer liggend of nog steeds rechtop? Liefs Nikki
Ik ben afgelopen september geholpen en slaap nu al weer een tijd liggend. Ik heb maar een week echt rechtop geslapen met een nekkussen, zo’n reisding. Daarna ging het bed wat lager, maar nog niet helemaal plat. Ik sliep alweer vrij snel op mijn zij met wat extra ondersteuning van kussen. Ik ben echt geen rugslaper. De zwelling was bij mij na een week al een heel stuk minder en echt helemaal weg na 1 maand ongeveer. Bij mij hebben ze de kin niet hoeven verplaatsen. Dus dat kan wat verschil maken. Daarnaast is bij mij alles gedaan vanuit de mond. Ik had helemaal geen wondjes aan de buitenkant.
Ik las trouwens net je nieuwe stukje en het gaat allemaal wel vlot ook al lijkt het niet zo. Ik heb bijna 6 weken rondgelopen met dubbele elastieken en mocht deze niet afdoen tijdens het eten. Van alles kun je een soep of prakje maken. Chili con carne soep of boerenkoolsoep het kan allemaal???? Weet niet of je het eet maar zalm is erg goed te prakken en gehakt kun je ook vrij fijn bakken. ????