Voor mijn kaakoperatie had ik last van hyperventilatie aanvallen. Ik werd wakker en had mijn adem niet onder controle. Daardoor raakte ik erg in paniek. Het leek wel alsof ik doodging. Mijn vriend hoorde mij in de nacht ook soms niet ademhalen. Door middel van een slaaponderzoek heb ik laten testen of mijn huig wel goed sloot. Door mijn overbeet had ik last van deze problemen. Inmiddels heb ik deze dankzij de kaakoperatie niet meer gehad. Hier lees je meer over de start van een kaakoperatie.
Slaaponderzoek in het ziekenhuis
In het Diakonesse ziekenhuis in Utrecht kon ik terecht voor het slaaponderzoek. Ook wel polysomnografie genoemd. Ik heb nog nooit zo ontzettend veel plakkers op mijn lichaam vastgeplakt gekregen. In mijn haar, op mijn rug, op mijn zij. Op mijn vinger een zuurstofmeter. Werkelijk overal waar je keek hing ik vol met slangetjes. Om deze makkelijker te dragen kreeg ik een soort gordel om. Het leek wel alsof ik een bom bij mij droeg. In werkelijkheid was deze gordel de recorder. Ik durfde ook amper te bewegen uit angst dat er iets los zou schieten.
Ik kreeg een kamer voor mijzelf aangewezen. Er stond een videocamera naar het bed gericht om iedere draai die ik zou maken in mijn slaap, iedere spier aanspanning of ieder geluid te registeren. Dankzij de recorder en alle plakkers lag het niet comfortabel. Ik heb die nacht amper geslapen maar het was voldoende om het verband te stellen tussen mijn nachtelijke onrust en de stand van mijn kaken. Vlak daarna ben ik twee kaakoperaties aan gegaan en een kincorrectie. Sindsdien slaap ik als een baby zonder ademhalings- issues.
Meer tips en trucs over een kaakoperatie?
Word lid van onze Facebookgroep kaakoperatie-tips en trucs om in contact te komen met lotgenoten. Stel onder de blog jouw vraag of bestel hier mijn boek.